با سلام و آرزوی سالی خوش و سرشار از موفقیت برای دوستان!

دیشب تا پاسی از صبح ! سال تحویلو کنار حرم امارضا همراه خانوم بچه ها! ، نایبُ الزیاره دوستان بودم وآروزی موفقیت واسه خودمون و همه کسانی که التماس دعا گفتن..

راستش نوشتن اولین پست سال کمی واسم سخته!چون میخوام درباره سالی که گذشت صحبت کنم...

سال گذشته سختی ها و تلخی ها و شیرینی ها و اتفاقات خاصی برام رقم خورد که اَهمشو عرض میکنم:

1-       ازدواج؛( البته تا به حال اینجا به صراحت اعلام نکرده بودم!) از قدیم گفتن : آنکه شیران را کند رو به زوال،ازدواج است ازدواج است ازدواج! حالا بماند که...اصلا ما قبلش اون شیر با یال و کوپال نبودیم که بخوایم بعدش حسرت روزهای بی خاطره و عبث مجردی مونو بخوریم واین  اتفاق حقیقی در امتداد همون عشق مجازی دست نیافتنی و خیالات و اوهام بوده...و این شعار کلیشه ای که همه میگن: این راهی که همه بلاخره باید همه برن! ولی دست آخر عرض کنم،دوران تاهل که واسهِ من سرشار از رُموزات ،دنیایی شگفتیها،التهابات شخصیتی همراه با چاشنی شیرین و گاهی تند! بود و تعلق خاطر و عشق و علاقه که پدید میاد و قضایایی که... فقط باید تجربه اش کنی و بسرت بیاد این بلای خانمان سوز(ازدست این جماعت اناث!)

2-       کارنامه تحصیلی؛هرچند در بهبوهه امتحانات ترم سوم(خرداد و تیر 84) به امر مبارک و میمون  ازدواج تن در دادم اما، موفق آمیزترین ترم تحصیلی دانشجویی من رقم خورد که همین امر باعث شد باد غرور مارو بگیره و ترم بعدو مهمانی انتقالی بریم واحد نزدیکتر ترمهای آخر 4و5 سرکنیم  که هم به شهر خودم نزدیک باشیم واسه رفت و آمد و هم یه کاری دست و پا کنیم!(این یکی رو بی خیال که ما از این بخارا نداریم هم درس بخونیم و هم کار کنیم) اما دریغ و صد افسوس که همه چیز کاملا برعکس شد! و بد ترین ترم تحصیلی من رقم خورد!! به هر حال چیزی که واسم مسلمه این ناکامی،ارتباطی چندانی با مقوله ازدواج بنده نداشته که بخوان اطرافیانم این دو رو به هم گره بزنند! مواردی چون:محیط جدید دانشگاه، ناشنایی با به اصطلاح غلق استادن معظم واحد جدید،پیگیری برای کار و و مصاحبه و این فیلم وسیانسها! دوستان و هم خونه های واحد جدید که نگذاشتن یک آب خوش و یک روز خوش از گلومون نره پایین! و هزار و یک دلیل من واسه شل اومدن تو پاس کردن درسها!! که باعث شد یه ترم دیگه بره تو پاچم و دست از پا درازتر برگردم به همون واحد خراب شده سابق...

3-       خانه پدریمون؛بعد از 25 سال سکونت در یکی از محله های قدیمی و پایین شهرمشهد به یکی از محله های مرکزی شهر و نزدیک به حرم  کوچ کردیم به کوچه لاقل خوشنام و خوش یمن خوشبختی..اولش کمی واسم دل کندن سخت اومد،اما وقتی فکرشو میکنم موقعیت محله قبلی تشکیل شده بود از تبعیض و شلوغی ومحرومیت کم وکاستی و...زیاد دلتنگی نمیکنم واسه خاطرات کودکی و نوجوانی و جوانی ام که سپری شد...

4-       و باقی شم فعلا بماند ...به قول شاعر؛ شب دراز است و قلندر بیدار!

*ممنون میشم مرتبط با مطلب نظر بدین!*